نگاهي به جلسات پرسش و پاسخ رئيس دانشگاه با همكاران

۱۴۰۲ سه شنبه ۸ فروردين

نگاهي به جلسات پرسش و پاسخ رئيس دانشگاه با همكاران

حدود يكسال از مديريت جناب آقاي دكتر رحيم رئوفي و معاونين ايشان بر دانشگاه علوم پزشكي جهرم مي گذرد. در طول اين مدت شاهد اتفاقات بزرگ و كوچك زيادي بوديم. اتفاقاتي كه بعضي ناشي از سياستهاي كلي وزارتخانه بودند و بعضي هم حاصل تصميم گيريهاي جديد مجموعه مديريتي دانشگاه...
اجراي طرح تحول نظام سلامت كه فعاليت و برنامه هاي اكثر واحدهاي دانشگاه را تحت الشعاع قرار داد، تجميع بعضي از واحدهاي موازي دانشگاه و جابجايي بعضي از نيروهاي دانشگاه با هدف توانمند كردن واحدهايي كه نياز به نيروي بيشتري داشتند، از جمله مهمترين اتفاقات اين يك سال بود. شايد بتوان گفت اين تغييرات عمده در كنار مسائل و مشكلاتي كه بصورت مرسوم و هميشگي در ذهن همكاران وجود داشت فضايي جديد را بر دانشگاه حكم فرما كرده بود. فضايي كه پرسش ها و ابهامات زيادي را مطرح مي ساخت كه بعضا فرصتي براي جواب گرفتن پيدا نمي كردند.
صحبتهاي رئيس دانشگاه با همه پرسنل در قالب جلساتي تحت عنوان « پاي صحبتهاي رئيساين دانشگاه» تا حدودي بيشتر همكاران را با برنامه ها و ايده اي مديريت جديد دانشگاه آشنا ساخت اما هنوز فرصتي لازم بود تا آنان هم به عنوان كساني كه نقش اصلي را در اجراي سياستهاي دانشگاه به عهده دارند بتوانند نظرات خودرا در مورد اين تحولات بيان كنند.

برگزاري نشستهايي تحت عنوان «پاي صحبت همكاران» با حضور رئيس دانشگاه و مسئولين هر واحد اين فرصت را فراهم ساخت همه همكاران در فضايي دوستانه و صميمي سوالات، مسائل و دغدغه هاي خود را بصورت كتبي و شفاهي مطرح كنند.

حرفهاي رئيس در اول هر جلسه:
اولويت با سوالات شفاهي است، لطفا خيلي راحت و خودماني مسائل خود را مطرح كنيد
ادعا نميكنم كه بتوانيم همه مشكلات را حل كنيم اما تمام خود را بكار مي گيريم
مطمئنا كارها و ايده هاي ما به دور از اشتباه نيست و اگر متوجه شويم كه جايي اشتباه مي كنيم حتما در صدد رفع آن بر مي آييم
همه همكاراني كه در اين جلسات حضور داشتند بيشتر چيزهايي كه در دلشان بود را بيان كردند. سوالات، رنجشها،عصبانيتها، نگرانيها، انتقادات و...در جوي آرام و بدون اينكه به كسي بي احترامي شود يا نامي برده شود بصورت كتبي يا شفاهي مطرح شدند.

وضعيت استخدامي
حدود نيمي از پرسنل دانشگاه ما رسمي يا پيماني نيستند و تحت عنوان تبصره سه و چهار در مجموعه شناخته مي شوند كه به نظر مي رسد تبديل وضعيت اين نيروها از جمله مهمترين دغدغه هاي اين دسته همكاران مي باشد، دغدغه اي كه مديران مجموعه هم از آن بي بهره نيستند...قاعدتا همه همكاران تبصره 3 و 4 دوست دارند رسمي يا پيماني شوند تا با خيالي آسوده تر و در امنيتي بيشتر بتوانند وظايف خودرا انجام دهند و از طرف ديگر بتوانند از همه مزايا، تسهيلات و فوق العاده هايي كه براي پرسنل پيماني و رسمي وجود دارد بهره مند شوند. نكته مهمي كه در اين باره وجود دارد و در سوالات همكاران هم به خوبي خود را نشان مي داد اين است كه، هيات رئيسه دانشگاه تا چه ميزان مي تواند در اين امر دخيل باشد و آيا قدرت لازم براي تبديل وضعيت اين همكاران را دارد يا خير؟ و از همه مهمتر اينكه آيا اين امكان وجود ندارد كه اين پرسنل هم از همان حقوق و مزايايي برخوردار شوند كه پرسنل رسمي و پيماني برخوردار هستند؟ اين شبهه بصورت واضح در اين سوالات وجود دارد:
• چرا ما را تبديل وضعيت نمي كنيد؟
• چرا ساعات كاري ما با بيشتر از رسمي و پيماني هاست؟
• چرا بين رسمي ها و شبه پيماني ها تبعيض وجود دارد؟
و....

و اما توضيح دكتر رئوفي در مورد تبديل وضعيت اين همكاران: حدود چهارصد هزار نفر از پرسنل وزارت بهداشت بصورت شبه پيماني هستند، پس بنابراين اين مشكل تنها مربوط به دانشگاه ما نيست. تبديل وضعيت اين دسته از نيروها هم به نفع دانشگاه است و هم به نفع وزارتخانه و در صورتي كه اين اتفاق بيفتد بار مالي بزرگي از دوش وزارتخانه و دانشگاهها برداشته خواهد شد. بنابراين دانشگاه حق هيچگونه تصميم گيري در اين مورد را ندارد. حتي با وجود كمبود نيرو در بعضي از قسمتها حق جايگزيني نيرو را هم نداريم مگر از طريق آزمون و در بعضي موارد بصورت شركتي آن هم با ضوابط و شرايط خاص و
من با اطمينان مي گويم هيچ نيروي بدون ضوابط قانوني تحت هيچ نامي نمي تواند وارد مجموعه دانشگاه شود.
و در مورد مزايا و فوق العاده ها: ملاك ما درهمه زمينه ها قانون است و هيچ تفاوت و تبعيضي بين هيچكدام از پرسنل قائل نيستيم. در مورد ساعات كاري، پرداخت نوين، پرداخت اضافه كار و ديگر پرداختي ها به همان صورتي عمل مي كنيم كه در قانون آمده است، اما مطمئن باشيد رويكرد ما در اين قضيه به گونه ايست كه تا آنجا كه ممكن است و ما اختيار آن را داريم بيشترين پرداختي را به اين همكاران داشته باشيم و هيچگاه تصميمي مبني بر كسر كردن هرگونه مزايا از اين دسته از همكاران گرفته نشده است. به عنوان مثال در مورد امور رفاهي مصوب كرديم كه در نود در صد موارد هيچ تفاوتي بين اين همكاران و رسمي ها وجود نداشته باشد. در مورد طرح نوين هم طبق قانون و تصويب هيات امناء بايد بگويم كه شامل نيروهاي تبصره سه مي شود اما در مورد نيروهاي تبصره 4 خير...
قانون
قانون، كلمه اي كه رئيس دانشگاه تاكيد زيادي بر روي آن داشت و معيار همه برنامه ها و فعالتهاي خود را بر اساس آن مي دانست. پاسخ بسياري از سوالات هم معمولا با همين جواب داده مي شد: طبق قانون اجازه اينكار را نداريم يا طبق قانون فلان كار را انجام داده ايم...
جوابي كه بعضي از دوستان را قانع مي كرد و بعضي ديگر را خير و آنرا به حساب تصميمات داخلي مديران دانشگاه مي گذاشتند و اين شروع مباحث مختلفي شد كه مطمئنا به روشن شدن بعضي از ابهامات كمك زيادي كرد.
حتي در بعضي موارد دكتر رئوفي از پرسش كنندگان خواست تا خود به تحقيق بپردازند و نتيجه را با وي در ميان بگذارند تا اگر راه حل جديدي براي حل مشكل وجود دارد از آن استفاده نمايند.